Mijn beste wensen voor 2021. Hopelijk duurt het c-drama niet lang meer. Hoewel ik leef al sinds 2004 in een soort lockdown. Mijn hersenstaminfarct zorgde er toen al voor dat de normale dingen voor mij speciaal werden. De beperking in normale dagelijkse (sociale) activiteiten waren voor mij toen al van toepassing. En het slechte nieuws? Het went nooit. Voor de fanaten die toch een kaart van mij willen maar er geen hebben gehad (moet je maar je adres doorgeven) kunnen hem downloaden, althans de onderdelen. Je moet er wel wat voor doen. De voorkant zie je hiernaast/boven.

De binnenkant?

De jpeg-jes downloaden (rechter muis klik, save as .....). In word of zoiets inkopiëren, printen ,vouwen, in een envelop met je naam erop. Wil je echt de dure jongen uithangen? Plak er een postzegel op. Ben je van het zuinige type, teken er een postzegel op.

Alleen mensen van mijn generatie kunnen het bevatten. Dus ben je geboren na pakweg 1965 lees niet verder.

Al heel lang ben ik fan van Ekseption. Ook andere bands die klassiek tot pop of in pop veranderden hebben mijn interesse. Sterker, de klassieke muziek was ooit de popmuziek van hun tijd. Beethoven, Bach, noem ze maar op waren de rock-sterren toendertijd.

Nu zit ik te luisteren naar Ekseption's Beggar Julia's Time Trip. En de beelden schieten me weer voor de ogen.

In die tijd hadden we zwart/wit tv, met beeldbuis dus led, led? What the fuck is that? Het scherm, een electronenbuis, werd de eerste halve seconde opgebouwd voor de helft. De andere helft voor het andere gedeelte. Op de tv werd uitgezonden de uitvoering van dit album door Ekseption. Ik wilde daar graag foto's van nemen. Dus met mijn toenmalige Canon met zwart/wit analoog filmrolletje op een stoel voor de tv, geld voor een statief? Wat was dat? Sluitertijd op minimaal 1 seconde, anders kreeg je maar halve foto's. Uiteindelijk geluk.

Moet je nu eens mee aankomen. Je kent ze wel, die gezichten, uhhhh?????

Ja ik ben een gitaaradept, en als ik droom zelfs een gitaarvirtuoos. Helaas de realiteit zet me vaak met beide benen op de grond. Na luttele jaren was het tijd mijn snaren (van mijn gitaren) te vervangen. Ze waren zwart geworden, net als Piet, en klinken doods. Dus op voorraad 2x Brite wires van Gibson. Mijn Gibson Dark Fire? Fluitje van een cent. MCK in de goede positie. Snaren ontspannen. Doorknippen en eraf. Nieuwe erop, vastzetten, MCK in de goede positie, op spanning brengen, stemmen en klaar.

Dan mijn Fender. Niet helemaal de juiste snaren. Balls i.p.v. Bullits (zoek maar op). Mijn tremelo van mijn Fender werkte niet helemaal goed. Mogelijk te wijten aan de (verkeerde?) snaarbevestigingen.

Nieuwe besteld bij Bax online. Shit toen ze binnen waren de volgende dag. Met balls-end, no bullet, de verkeerde besteld dus.

Toch proberen. Niet echt. Nieuwe besteld bij Bax. Fender met bullit-ends. Nieuwe Brite wies voor Gibson?

In Amerika voor 15 euro. Verzendkosten? 30 euro! Shit heb net 45 euro door zitten te knippen.

Uiteindelijk mijn Gibson met juiste snaren, mijn Fender met juiste snaren en bijna 100 euro rijker aan ervaring. 

Mooi Scrabblewoord niet? Helaas is het een ander woord voor presidentsverkiezing van Amerika. Want als die Amerikanen ergens goed in zijn? Dan is het wel met modder gooien. Nu zijn twee beeldschone vrouwen die modderworstelen een aangenaam gezicht (voor mannen althans, vrouwen zien liever mannen die modderworstelen denk ik) maar twee redelijk op leeftijd rakende Amerikaanse mannen, waarvan één duidelijk obesitasneigingen volgens Europese standaarden heeft is een walging (althans voor mij) om aan te zien. Ook denk ik niet dat de heer D. Trump ooit mijn vriend wordt. Sta ik onder de douche met hem en laat ik mijn stukje zeep vallen? Netjes door de knieën zakken, anders wordt je genaaid waar je bij staat.

Hopelijk laat Joe Biden zich niet verleiden Donald zo aan te vallen. Van Trump kun je veel dingen zeggen, maar moddergooien is een tactiek hem op het lijf geschreven. Hopelijk gaan de Amerikanen een jaar of 60 terug in de tijd. Kennedy en nog een paar (nee niet Nixon of de Bush-familie) waren toch zo slecht nog niet.

Ben benieuwd Maarten.

Het Heintje Davids effect. Zo zou je dit schrijven kunnen noemen. Laat ik het uitleggen. Heintje (zus van Louis) Davids was een varietéartiste die legendarisch is geworden vanwege haar vele comebacks. Had ze zich weer teruggetrokken en met pensioen? De podium-kriebels werden weer te sterk en hopla, daar was ze weer. Zo voel ik dit artikel ook. Laatste artikel stamt uit maart, wel dit jaar. Het begin van de corona (waanzin, crisis, toestand, pick your pick). Maar de infrastructuur is weer redelijk op orde, dus ik kan weer los gaan. Vooral het woord "weer" kom je vaak tegen. Want daar was Heintje Davids WEER. Geweldig toch, dat iemand zo van zijn vak houdt. Straks staan de Rollling Stones nog met hun 70ste op het podium. Wat? Dat doen ze al?